In 1930 laat burgemeester Aimé Ducatillon in Lozerbos een buitenverblijfje optrekken, kwestie van ‘s avonds op verhaal te kunnen komen na de stresserende - bestond dat woord trouwens toen al ? - dagtaak als burgervader en koopman. Lang kan hij er niet van genieten; hij overlijdt vijf jaar later.
Het huisje verkommert en wordt in 1988 ‘vakkundig’ afgebroken door enkele puberende adolescenten uit Lozer. Ondanks hun jeugdige kracht slagen ze er niet in de pomp te slopen. Wat rest, is een ruïne, die wordt overwoekerd door het bos (foto Edwin De Borggraeve).