Welkom!

Kruisems Mooiste  wordt dit jaar a grand old dame  van 75 jaar !  Dit betekent dat ze aan haar albasten jubileum toe is. Den Duits was nog in het land, maar toch besloten enkele Nokerse dapperen in het voorjaar van 1944 al een wielerwedstrijd te organiseren. Op 26 april schreven 82 profrenners zich in voor de allereerste Nokere Koerse, toen nog Grote Prijs Jules Lowie.  Wereldkampioen Marcel Kint telefoneerde om te vragen wat hij als startpremie kon krijgen. Het antwoord was: "Niets !".  Toch kwam Marcel aan de start … en won. 

Maar … is het dit jaar nu de 73^ste, 74^ste, 75^ste of de 76^ste keer Nokere Koerse ? Een mens zou op den duur de tel kwijt raken ! Welnu, een gezegende leeftijd van 75 jaar betekent dat in 2019 normaliter de 76^ste editie zou worden verreden. Drie keer evenwel ging de wedstrijd niet door; in 1959 wegens wegenwerken, in 1962 wegens onenigheid in het toenmalig bestuur en in 2013 door sneeuwval. Toch maken we op 20 maart aanstaande niet de 76^ste - 3 = 73^ste, maar de 74^ste editie mee. Het bestuur rekent immers - niet ten onrechte - 2013 mee in zijn lijst, omdat de voorbereiding volledig rond was en sponsors en genodigden konden worden ontvangen in het gastvrije Nokere (foto en affiche - copyright Danilith Nokere Koerse).

Schrijf op woensdag 20 maart mee sportgeschiedenis op Nokereberg, de Poggio van Vlaanderen.  U komt toch ook?

Zie:

• KINDS Lieven, Nokere Koerse, van Vlaamse kermiskoers tot internationale semi-klassieker, jaarboek Hultheim, 2003, p.120-126.
• ‘Woensdag 17 maart 2010: 65^ste editie van Nokere Koerse (1944-2010)’, Kruishoutemse Kroniek maart 2010.

Danilith Nokere Koerse - op 20 maart aanstaande 75 jaren jong - heeft anno 2019 in maart zijn stek op de profwielerkalender gevonden. Vroeger ging in die maand in buurtgemeente Cruyshautem  de Grote Prijs Groene Leeuw  door.  Deelname aan deze wielerkoers was niet zonder risico's, zoals blijkt uit het volgende bericht in een Deinzes weekblad van 90 jaar geleden.

“De groote prijs ‘Groene Leeuw’ had ’n ontelbare menigte naar Cruyshautem gelokt op Zondag, 10 Maart. De koers werd hardnekkig betwist, getuige daarvan de geringe aankomst met groepjes van ten hoogste drie man samen. Spijtig van ’n paar ongevallen. Een renner wilde te Waregem, zonder vertragen, het voetgangerspad van de barreel doorrijden, haperde en botste tegen n’ ijzeren paal. ’t Was gelukkiglijk niet erg. Na verzorging kon hij huiswaarts fietsen. De renner Verstaen van Meulebeke  trof ’t erger. Tegen de ‘Warande’ werd  hij gevat door den auto van Mr. Speleers van Cruyshautem en slibberde ’n eind mee. Hij had verscheidene kneuzingen en was twee ribben gebroken. Hij werd spoedig verzorgd en mocht reeds Maandag naar huis gevoerd worden. ’t Is te hopen dat de jongen spoedig zal hersteld wezen. Er zou meer voorzichtigheid mogen zijn bij ’n wielrijderskoers. De toeschouwers staan soms te beven van benauwdheid als ze zien hoe autos, motos en velos al dooreen slingeren langs zoo’n nauwe banen.” (De Leye. Katholiek Weekblad -17.03.1929).

Onder de doordachte naam 'XM info'  heeft het gemeentebestuur i.s.m. Unizo zijn nieuwe infoblad intussen voor de tweede keer in alle Kruisemse brievenbussen laten deponeren. Een fusie biedt inderdaad verruimde communicatiekansen naar de bevolking toe.

Ter inspiratie boorde Hultheim  alvast het verleden aan en kwam daarbij terecht in het Nokere van de zeventiger jaren van de vorige eeuw. Wat leren we uit deze memory trip ? Vooreerst dat een goed infoblad de ambities van de bewindsploeg duidelijk in de verf moet zetten, zeker als het over openbare werken gaat. Zo lezen we in ‘Kontakt. Informatieblad met algemene en plaatselijke mededelingen ten behoeve van de bevolking, aangeboden door Uw gemeentebestuur Nokere’  van juni 1972 dat een aantal straten eerstdaags zouden verlicht worden: “De openbare verlichting in de Baillistraat, Lindeknokstraat en langs de Wortegemse Steenweg zal na het einde van de verlofperiode worden geplaatst”. Blijkbaar moest men er voordien 's nachts de katjes nog in het donker knijpen.

Een kleine halve eeuw  voordat de scholieren hun lessen  zouden overslaan voor een wekelijkse klimaatmars, tierde de Groene Gedachte overigens al welig te Nokere, maar men moest er wel een goede uitleg voor hebben en met halfjaarlijkse termijnen plannen: “Op 14 september 1972 vanaf 14.30 uur tot 15.30 uur uitreiking van vuilniszakken in het gemeentehuis te Nokere. Na deze uitreiking kan men geen vuilniszakken meer bekomen zonder geldige reden. Gelieve de nodige voorraad zakken mede te nemen voor een 6 tal maanden, de volgende uitreiking van zakken zal geschieden in het begin van het jaar 1973.”.

Voorts gaf het Nokerse gemeentebestuur in de rubriek ‘Wetertjes voor Mevrouw’  tips voor een gezonder leven. Hultheim kan de Kruisemse bewindvoerders niet genoeg wijzen op het nut van dergelijke communicatie. Een voorbeeld: “Is een middagdutje nodig ? Voor zwaarlijvige personen is het niet aan te raden, daar door slapen de bewegingslust vermindert. Voor slanke personen is het nuttig, daar slaap de schoonheid dient.”. Een waarheid als een koe, als u het Hultheim vraagt. Wel valt aan te raden om dergelijke wenken anno 2019 op hun vrouwvriendelijk gehalte te laten beoordelen door de expertes van Vrouw & Maatschappij.  Wat immers gedacht van de volgende, wellicht goed bedoelde raad uit 1972: “Voor redenaars en bijgevolg ook voor vrouwen die veel moeten praten is braambessensap een uitstekend middel tegen heesheid.”.  Iedereen weet inmiddels dat vooral gemberthee helpt. 

In het Hultheim jaarboek van 2016 portretteerde ondervoorzitter Rudy Gheysens 25 kranige Kersoudemse oudjes die de gezegende leeftijd van 100 jaar wisten te bereiken in de 19^de en in de 20^ste eeuw. Eén ervan was Verginia ‘Vergeke’  De Waele (1883-1991).

Vergeke  had het tijdens haar lange leven niet altijd gemakkelijk. Opgegroeid in een arm gezin, moest ze op 12-jarige leeftijd bij de boeren gaan werken. Ze trad in 1902 in het huwelijk met Theodule Van Hoe, met wie ze maar liefst 13 kinderen kreeg. Terwijl haar echtgenoot als seizoenarbeider in Frankrijk werkte, stond ze te Kruishoutem alleen in voor de opvoeding van haar kroost. Sociale zekerheid bestond nog niet, desnoods moest er gebedeld worden. Na de dood van haar man in 1945 ging ze inwonen bij zoon Bernard in de Beverhoekstraat. Verginia gaf haar naam aan de Kruishoutemse reuzin ‘Vergeke de werkster’, die in 1985 werd opgenomen in het Kruishoutemse Reuzengild.

Op 11 oktober 1989 - ze was toen 106 jaar - werd ze in de bloemen gezet. Buiten weerklonken de kardoessen, binnen zong Vergeke een liedje. Voor de filmbeelden van intussen 30 jaar geleden, zie: https://www.hultheim.be/index.php/camera-obscura/kruishoutemse-cinema-2/542-vergeke-105-jaar-in-1989