… op de website van Hultheim, de heem- en geschiedkundige kring van Kruishoutem. Hier vindt u heemkundige en historische updates over Kruishoutem, de Marolle, Lozer, Nokere, Wannegem en Lede. De laatste info staat bovenaan, voor de oudere verslagjes scrolt u naar beneden.
Ook in 2025 is Hultheim van plan om oude verhalen van Kruishoutem, de Marolle, Lozer, Wannegem, Lede en Nokere te delen op onze website en in het jaarboek van 2025. Onze werking is mogelijk dankzij de steun van het gemeentebestuur Kruisem, onze sponsors en beschermleden, en allen die ons jaarboek zich aanschaffen. Dank daarvoor! Hieronder maak je kennis met onze milde sponsors en beschermleden.
Voor onze sponsors 2025 klik hier.
Voor onze beschermleden 2025 klik hier.
In 1584 huwde de uit Kruishoutem afkomstige Wannegemse herenboer Jan de Huvettere met ene Jacquelijne de Pape. Zij was een telg uit het vermaarde en gefortuneerde Oudenaardse geslacht van bouwmeesters, tapijtsiers, schilders, zilversmeden en decorateurs, waartoe ook Simon I en II de Pape behoorden. Waarom stapten een Kruishoutemse landbouwer-leenman van welstellende komaf en een vrouw die behoorde tot de Oudenaardse stadselite samen in het huwelijksbootje? Waarom trouwden beiden buiten hun eigen sociale kring? Dat verneemt u in het jaarboek 2024 van Hultheim.
Bij zowat alle buitenlandse duivenmelkers doet de naam Nokere een belletje rinkelen. Het is de thuisbasis van twee wereldberoemde duivenhokken. Naast het ondertussen verdwenen hok van de gebroeders Gust en Jef De Baere, is er het wereldbefaamde hok van De Smet-Matthijs.
Na de Tweede Wereldoorlog verrezen duiventillen als paddenstoelen uit de grond. In de Wandelstraat in Nokere vormde een zekere Valère De Smet een duiventandem met zijn schoonbroer Jules Mathys. Valère was niet de eerste de beste duivenmelker. Hij was een kenner pur sang die het metier helemaal in de vingers had. Hij wordt aanzien als één van de fijnste melkers die de duivenwereld ooit heeft gekend. Het hok vormde de thuisbasis van enkele fenomenale duiven zoals ‘de klaren’, ‘de kapoen’ en nog talloze andere kleppers. Decennialang boekte de kolonie ongeziene triomfen en groeide ze uit tot een ‘Belgian brand’ in het buitenland. Bijna 80 jaar nadat ‘de klaren’ zijn eerste kunsten toonde, bestaat het hok nog altijd.
U leest het volledige verhaal over dit fenomenale duivenhok in het jaarboek 2024 van Hultheim.
Vandaag herdenken we het einde van de Groote Oorlog die 110 jaar geleden begon en 4 jaren duurde. Dat dit vreselijke trauma tot op de dag van vandaag doorwerkt, blijkt uit deze haiku’s van Raf Dhondt.
|
11 november mijmeringen
in't omwoelde land, Op treurende boomskelet, Valt de avondzon.
Grijze kruitdampen, Over het gekwelde land Avondzon in't rood.
Avond: de zon sterft. Soldaat dood naast bomkrater. Wie leeft morgen nog? |
Menen poort
Klaroenen galmen Afscheid voor vele doden Nog in Iepers grond.
Langs vele namen Dwarrelen de klaprozen vredig langzaam neer.
Onder Mener poort Spreken alleen de doden Smekend om vrede. |
Een spectaculair verhaal is dat van Dominique Delmeire uit Nokere. Hij vertrok in 1812 met Napoleon naar Rusland en werd door de Russen in Viazma gevangengenomen. Daar de Russen doorgaans weinig genade kenden voor de gevangen Napoleonsoldaten gingen wij er aanvankelijk van uit dat hij daar om het leven was gekomen. Tot we een e-mail kregen van Frank Delmaire uit Kalken, die bij het uitspitten van zijn genealogie ontdekt had dat Dominique Delmeire in 1858 in Helkijn overleden was. Een dubbelcheck van alle gegevens bevestigde dat Frank Delmaires negentiende-eeuws familielid deed waar slechts weinigen van de Grande Armée in slaagden: levend en wel uit de Russische hel naar huis terugkeren.