Welkom!

… op de website van Hultheim, de heem- en geschiedkundige kring van Kruishoutem. Hier vindt u heemkundige en historische updates over Kruishoutem, de Marolle, Lozer, Nokere, Wannegem en Lede. De laatste info staat bovenaan, voor de oudere verslagjes scrolt u naar beneden.

 

 

Op 8 december 2023 stelde Hultheim in CC De Mastbloem zijn 22ste jaarboek voor. De foto’s van die avond, gemaakt door onze hoffotograaf Carl Delacauw zien jullie op ………………………. .

Eén van de artikels in het jaarboek 2023 behandelde bedreigd erfgoed: de orgels van de zes kerken van het vroegere Kruishoutem. Samen met specialist Sven Vermassen keerden we de kerkorgels van Lozer, Kruishoutem en Nokere binnenste buiten. Jean-Pierre De Ruyck en Julien Goethals maakten er een schoon filmke van. Op de voorstelling van het jaarboek vertoonden we de mini-versie. Op deze site ziet u de integraal gemonteerde opname. U zal merken dat het onderzoek van een orgel niet zonder gevaar is ... Benieuwd naar beeld en (orgel)klank? Zie: JAARBOEK 2023.

 

auteurs jaarboek 2023 Orgel toesten

                                                                            Foto links: Carl Delacauw. Foto rechts: Sven Vermassen.

Money

 

Hultheim zet 2024 in met het vaste voornemen om van Kruishoutem, de Marolle, Lozer, Wannegem, Lede en Nokere oude geschiedenissen en heemkundige verhalen eens te meer af te stoffen en via de website en het jaarboek met jullie te delen. Onze werking is mogelijk door de steun van het gemeentebestuur Kruisem, onze sponsors en beschermleden, en allen die ons jaarboek aanschaffen én interesse betonen. Dank daarvoor ! Hieronder maak je kennis met onze milde mecenassen. Door het logo aan te klikken, kom je op de websites van onze sponsors

Voor onze sponsors 2024, klik hier.

Voor onze beschermleden 2024, klik hier. . .

140 jaar geleden werd te Nokere de Waregemseweg in kasseien aangelegd: “Bij eenzelfde (koninklijk) besluit wordt eene som van 6.145 fr. verleend aan de gemeente Nokere voor het leggen van eenen steenweg op dit grondgebied, van den buurtweg van Wareghem naar Sijnghem, welken weg bestemd is om verschillige steenwegen te verbinden, toegang gevende aan de statien van Wareghem en Sijnghem.” (Brugse krant Burgerwelzijn d.d. 14.01.1884).

In 1959 werd de Waregemseweg een betonbaan. De heraanleg was de reden dat Nokere Koerse dat jaar een eerste keer niet kon doorgaan. Dat zou later nog drie keer gebeuren: in 1962 (bestuurswissel), in 2013 (sneeuwval) en in 2020 (corona).

 

Waregemseweg Nokere

Militaire luchtfoto d.d. 20 juli 1918 door het Britse 25 Squadron, 9th Wing RFC van Nokere met de twee kasteelparken, zuidelijk Casier (A), noordelijk di Ruffo de Bonneval (B). C is de Spichtestraat. Rechts boven, achter de belettering situeert zich Nokere dorp. De lijn die rechtsboven begint en ten noorden van het kasteel di Ruffo de Bonneval naar links (het westen) afdaalt, is de Waregemseweg.

190 jaar geleden - op 3 januari 1834 - kwam Cruyshautem positief én negatief in het nieuws. De berichtgeving dateerde van de laatste dag van het jaar voordien.

In het Brugse blad Standaerd van Vlaenderen lezen we eerst over een uitvinding door een Kruishoutems smid, waarmee de landbouwers alleen maar hun profijt mee kunnen doen: “Theodore Verhoye, smid te Cruyshautem, die reeds bewyzen van groote bekwaemheyd in het vak van yzer-smedery gegeeven heeft, heeft dezer dagen een werktuyg verveêrdigd om raepen, wortelen, aerdappelen, enz. te maelen. De daer aen toegebragte verbetering, den spoed waer mede het werk verrigt word, de zekerheyd welke men heeft van geene hoegenaemde ongevallen te ontmoeten, zyn, ons dunkens, groote beweegredens genoeg om dat de landbouwers zig van een dergelyk werktuyg zouden voorzien; het genoemde werktuyg is reeds in volle werking by Petrus-Franciscus Steuperaert, landbouwer, te Cruyshautem.”

 

Thief

 

Terwijl boer Steuperaert zijn rapen maalde, zat een wever te Cruyshautem textieldieven achterna: “Men verneemt dat er in de omstreeken van Cruyshautem, Wannegem-Lede en Nockere, talryke dieften plaets hebben. Evenwel zyn de dieven tot hier toe in hunne strafverdienende poogingen niet al te wel gelukt, want gelyk zy op de hofstede van Louis De Wilde, te Cruyshautem, een stuk linwaed meynden te steelen, het zelve reeds afgesneeden was en zy het opgenomen hadden om er mede weg te loopen, is den wever, die bezig was met eeten, gelukkiglyk toegeschoten en heeft hun belet er mede weg te loopen; tot heden is het de politie nog niet gelukt de pligtigen te agterhaelen.” (Standaerd van Vlaenderen, 3 januari 1834).

Onze voorzitter was steeds goed voorbereid; ook nu had hij nog een eindejaargroet voor de lezers klaar liggen, niet wetende dat het zijn laatste zou zijn.
Als eerbetoon wil het bestuur van Hultheim Edwin zijn Nieuwjaarsgroet publiceren: lees en herlees wat hij schreef, het zou hem veel plezier gedaan hebben.

60 jaar geleden zat de voorzitter van Hultheim - die blijkbaar toen (al) een kapoentje was - zijn broek te verslijten in ‘t tweede bewaarke bij juffrouw Carla op de Karmel te Waregem. Hij kon nog niet schrijven. Hij had in december 1963 wel een gouden sterretje mogen uitprikken voor zijn nieuwjaarsbrief en een rijmtekstje van zes regeltjes van buiten geleerd voor Vake en Moeke lief.

 

Nieuwjaarsbrief 1964 Edwin   Nieuwjaarsbrief 1964 Edwin 2

 

Nieuwjaarsbrieven zijn een typisch Vlaams verschijnsel met roots tot in de 16de eeuw, toen weliswaar enkel bij de rijkere burgerij. In de loop van de 18de eeuw drongen ze door in het onderwijs. Maar pas na de invoering van de leerplicht in 1914 werd het voorlezen van Nieuwjaarsbrieven verspreid onder alle lagen van de bevolking. Na WO II groeide het besef dat kinderen een moeilijke woordenschat en lange volzinnen niet altijd begrepen. De nieuwjaarswensen werden korter en taalkundig makkelijker. Ook werd er meer gebruik gemaakt van rijm, zeker bij de kleuters.

In de jaren zestig werden de Nieuwjaarbrieven met winterlandschappen of met vogels in guirlandes en op besneeuwde dennentakken vervangen door knutselwerkjes waaraan de leerling in klasverband had mogen meewerken. Eens men kon schrijven, werd de tekst door de meester of de juffrouw op het bord aangebracht en met een pen door de scholier vlijtig in schoonschrift overgeschreven. Een inktvlek was opnieuw beginnen.

In 1964 wenste Edwin “Mocht lief Heerke u nog lang bewaren”. Naast geluk is en blijft een gezond en lang leven de ultieme menselijke betrachting. Hultheim wenst het u toe.